Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια

«Παντού υπάρχει μια ρωγμή, έτσι μπαίνει το φως».

Leonard Cohen, Anthem

Η κοσμοθεωρία της ανατολής, έρχεται πολλές φορές να εμπλουτίσει τη ματιά μας σε ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο. Θα ήθελα λοιπόν, να αναφερθώ σε μια παλιά ιαπωνική τέχνη και το συμβολισμό της. Ονομάζεται kintsugi και είναι η τέχνη του να ενώνουν τα σπασμένα κομμάτια μιας κούπας ή ενός άλλου πορσελάνινου αντικειμένου συναισθηματικής αξίας με χρυσό ή πλατίνα. Με αυτό τον τρόπο, αντί να κρύβουν τα ραγίσματα, τα τονίζουν ακόμη περισσότερο και τα αναδεικνύουν. Έτσι λοιπόν, δίνουν στο σπασμένο αντικείμενο μία νέα μορφή ζωής και οι ρωγμές γίνονται σημαντικό κομμάτι στην ιστορία του αντικειμένου.

Μπορεί μία κρίση πανικού να είναι ένα σημάδι για αλλαγή, ένα μήνυμα για να οργανώσουμε τη ζωή μας με έναν άλλο τρόπο, να τη νοηματοδοτήσουμε διαφορετικά; Και πόσο εφικτό μπορεί να είναι αυτό;

Άγχος, στρες, γρήγοροι ρυθμοί, αβεβαιότητα για το μέλλον και η αν(τ)οχή μας σε αυτήν είναι παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούμε στα ερεθίσματα του περιβάλλοντός μας και προστατεύουμε τον εαυτό μας. Από που έρχεται όμως όλο αυτό και γιατί;

Σίγουρα δεν μπορούμε να επιλέξουμε τι θα έρθει, μπορούμε όμως να επιλέξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.